Daar is ons favoriete Inzendraadslid Sonny Spek* weer!*

|Ik vind dat de Klimaatnoodtoestand moet worden uitgeroepen in Nederland. Heel concreet betekent dat we het klimaat topprioriteit geven. De minister van Economische Zaken en Klimaat moet eigenlijk net zoals de minister van Financiën in Nederland doorzettingsmacht krijgen op al die klimaatmaatregelen. Dat betekent twee dingen. Als er wordt bedacht dat het kabinet iets gaat uitvoeren dat niet in lijn is met de afspraken die we hebben gemaakt om klimaatverandering te stoppen dan moet zo’n minister dat kunnen tegenhouden. Maar veel belangrijker nog: bij de aanleg van het energienetwerk zien we soms dat het jaren duurt." – Jesse Klaver (Buitenhof, 19 september)

De voortslepende pogingen om tot een nieuw kabinet te komen hebben de belangrijke en inhoudelijke thema’s van deze tijd voor het grote publiek op de achtergrond doen belanden. Een onderwerp dat voort blijft slepen is natuurlijk het energie- en klimaatbeleid. Ondanks dat er een demissionair kabinet zit is besloten om miljarden in de Rijksbegroting op te nemen voor het intensiveren van het klimaatbeleid en gaan lokale overheden door met hun zogenoemde ‘Warmtevisies’ om de eerste wijken aan te wijzen die voor 2030 van het aardgas af moeten worden gehaald. Tegelijkertijd zien we dat, mede door eerder gemaakte politieke keuzes, de prijs van benzine, aardgas en elektriciteit door het dak gaat. 

Ondanks alle acties om de ‘energiemix’ te vergroenen zei de fractievoorzitter van GroenLinks iets opvallends tijdens de uitzending van Buitenhof. Het is algemeen bekend dat GroenLinks de ‘Klimaatnoodtoestand’ wil uitroepen en dat dit reeds in verschillende steden is gebeurd. Het was echter volledig onduidelijk wat hier precies de bedoeling van was. In het verkiezingsprogramma staat: ‘Om de urgentie van de klimaatcrisis te benadrukken, roept Nederland de klimaatnoodtoestand uit. Deze minister krijgt een eigen ministerie en ziet toe op het behalen van de klimaatdoelen.’ Echter blijft ook dit nog steeds abstract en kon het vooral worden gezien als populistische leus. Toezicht houden, en dan?

Een bijdrage van regulier inzend-raadslid Sonny Spek

Tjeerd is bang. Bang voor de aankomende Tweede Kamerverkiezingen, bang voor de positie van D66 en bang voor de opkomst van de nieuwe politieke partij Volt. Zijn vrees is tekenend voor de huidige positionering van de partij in ons politieke landschap, welke vertegenwoordigde rol zij denkt te vervullen en het vertrouwen van de partij dat zij haar kiezers structureel kan vasthouden. Als we de huidige Nederlandse landelijke politiek bekijken dan kan ik alleen maar constateren dat de angst van Tjeerd terecht is. Tegelijkertijd zou D66 niet als enige moeten kijken naar wat er woensdag bij de kleinste partijen gaat gebeuren.

Traditiegetrouw zal aankomende woensdag het standaardrepertoire aan vragen voorbijkomen. Wie wordt de grootste partij? Wie zijn de verliezers? Stapt Klaver bij een verlies op als partijleider (spoiler: ja)? Kan de huidige coalitie in dezelfde hoedanigheid door? Het zijn ook zeker vragen die aandacht behoeven, maar een zeteltje meer of minder voor de Partij van de Arbeid laat niet de daadwerkelijke maatschappelijke tendensen zien. De verkiezingen zijn uiteindelijk niet alleen een wedstrijd om zeteltjes, maar geven ons tegelijkertijd inzicht in de politieke onderstroom en wat deze verkiezingen voor de lange termijn zullen gaan doen met de landelijke politiek. Ik zou dan ook willen stellen dat het woensdagavond interessanter is om te bekijken wat de nieuw deelnemende partijen gaan doen dan te focussen op de verschuivingen bij de traditioneel grotere partijen.

De lagere opkomst door de weinig prikkelende campagne, het ontbrekende perspectief door corona en de mogelijke risico’s voor de gezondheid die mensen kunnen ervaren zal er voor kunnen zorgen dat de kiesdrempel voor nieuwe partijen een stuk lager komt te liggen. In de laatste peiling van diverse peilers zien we dat er een reële kans is dat Volt, JA21, Code Oranje en BIJ1 met minimaal een zetel in de Tweede Kamer komen. Ook bij de BoerBurgerBeweging wordt door diverse peilers ‘beweging onder het electoraat’ gezien. Het zou zomaar kunnen dat er daarmee vijf nieuwe partijen in de Kamer komen.

Inzending, van eerdere inzender Sonny Spek. Knip, plak, balans:

In het afgelopen jaar zijn er weinig artikelen die mij zo geraakt hebben als Flatgebouw Nederland (nu met glasvezel), over de e-mail van Karin op GeenStijl in december 2019. Het is een artikel dat iedereen gelezen zou moeten hebben die iets wil begrijpen van de sentimenten en ideeën die onder een breed deel van de bevolking leven. Karin kan haar zorgen niet goed onder woorden brengen, maar ook zij heeft recht op de juiste vertegenwoordiging en om gehoord te worden. Afgelopen week begon het politieke kalenderjaar weer, dat als slotstuk de Kamerverkiezingen van 2021 zal kennen, maar het is maar de vraag of de campagne een resultaat zal kennen dat recht doet aan de groeiende zorgen van mensen als Karin.

Mijn angst is dat wij als samenleving blijven hangen in politieke discussies over randzaken, onderwerpen die een marginaal deel van de bevolking aangaan en de polarisatie tussen groepen in onze samenleving onnodig zal doen vergroten. Politieke partijen zullen proberen cultuurthema’s uit te spelen omdat mensen hier door de absurditeit ervan sneller verontwaardigd over zullen zijn, terwijl op de thema’s die mensen direct raken men blijft voortmodderen (veelal op de linkerflank) of geen doordachte plannen hebben (veelal op de rechterflank). Door alle radicale ideeën rond de identiteitspolitiek, overgewaaid uit Amerika zouden we bijna vergeten waar de verkiezingen in 2021 daadwerkelijk over gaan: een veilig en welvarend bestaan voor Karin met perspectief op (economische) verbetering in een land dat haar opvattingen en zorgen serieus neemt.

De sociaal-economische thema’s waar de progressieve partijen in Nederland mee zouden kunnen scoren laten zij waarschijnlijk links liggen. Wie heeft nog iets gehoord van het initiatief van GroenLinks om de publieke sector te redden, en de bijbehorende ‘Kantinetour’? Het is de verwachting dat de lijsttrekkers Kaag en Klaver (mede door de groeiende BLM-beweging en terugkeer van Sylvana Simons) zich voornamelijk op de onderwerpen diversiteit en emancipatie zullen gaan richten om de campagne naar hun hand te zetten. Voeg daar nog een sausje liberalisme met een doodscultus aan toe voor D66 en de verkiezingsprogramma’s zijn geschreven. 

Identiteitsthema's en incident-gedreven ophef
Partijen en opiniemakers aan de rechterflank zullen gretig gebruikmaken van de standpunten van links met betrekking tot de identiteitsthema’s en houden daarmee de incident-gedreven ophefcultuur die dit land sinds tijden teistert in stand. De laatste tijd ben ik steeds meer van de overtuiging dat de onderwerpen waar we ons veelal aan ergeren op de rechterflank, vooral een bliksemafleider zijn voor de daadwerkelijke problemen in ons land. Er wordt kostbare tijd verspild in ons publieke debat doordat we ons laten leiden door de onderwerpen die op de agenda worden gezet door een klein groepje radicalen.

Elk jaar zijn er meer Kamervragen, moties en meer debataanvragen in de Tweede Kamer. Voor wat? Het is alleen voor de eigen eer en glorie, want niemand zal bij de meeste aangevraagde debatten gebaat zijn. Alleen ons politieke systeem zorgt ervoor dat Kamerleden zich blijkbaar gedwongen voelen om op elk incidentje te reageren en in een bepaalde reflex te schieten (Dilan ‘Kamervraag’ Yesilgöz is daar zeer kundig in), maar daardoor wordt volledig voorbijgegaan aan de kerntaak van de politiek: de uitvoerende macht controleren. Het is tijd dat onze politici zich bezig gaan houden met de grote thema’s van deze tijd in plaats van zich te verschuilen achter de ‘akkoorden-democratie’ dat ons land tegenwoordig in haar greep houdt (Energieakkoord, Klimaatakkoord, Woonakkoord, etc.). Er was een kandidaat-lijsttrekker die hier oog voor had, maar door het partijkader van het CDA op het nippertje buiten de deur werd gehouden.

Ingezonden door @Sonny Spek

Het was vorige week feest op Twitter en GeenStijl: energiebedrijf Vattenfall had besloten om de plannen voor de biomassacentrale in Diemen 'in de koelkast te zetten' en daarmee lijkt een einde te komen aan de voortslepende politieke soap rond biomassa. Een ontwikkeling waar ik als criticus op het importeren van houtige biomassa uit het buitenland (let op: biomassa is meer dan alleen bomenkap, maar gaat ook over afvalhout en groente-, fruit- en tuinafval) blij mee had moeten zijn, maar toch knaagt er iets. Energieonderzoeker Remco de Boer noemde het in zijn podcast een mogelijk keerpunt in het Nederlandse klimaat- en energiebeleid en daar moet ik hem gelijk in geven. De afspraak was om biomassa te gebruiken als transitiebrandstof naar een energiemix die wel volledig 'duurzaam' zou zijn en hiervoor een 'integraal afwegingskader' op te stellen. Dat klinkt ietwat technisch, maar aan de hand van het afwegingskader zou worden beoordeeld welke vormen van biomassa wel en niet toegelaten zouden worden om te gebruiken in Nederland. Er zouden dus afspraken worden gemaakt om bijvoorbeeld de import van 'houtige biomassa' uit het buitenland te verbieden of alleen houtige biomassa toe te staan dat doormiddel van een duurzame kringloop is gekapt. 

Dat klinkt vrij redelijk en genuanceerd, maar als je de ontwikkelingen van de afgelopen week en de motie van de regeringspartijen om in de toekomst te stoppen met subsidies voor biomassa neemt, laten deze exact zien waarom het Klimaatakkoord geen stuiver meer waard is. De keuze van de Tweede Kamer om biomassa uit de energiemix te halen geeft namelijk wederom te denken in hoeverre er is nagedacht over de plannen rond de verduurzaming van Nederland. Het kenmerkt een totaal inconsequent klimaatbeleid van Rutte III en geeft een huiveringwekkend beeld voor de toekomst. Op het moment dat een kabinet afstapt van biomassa als transitiebrandstof, maar zich wel heeft gecommitteerd aan de eerdergenoemde doelen om de CO2-uitstoot te verminderen, dan zullen andere bronnen worden gebruikt om dit verschil te compenseren. Je kunt hierbij denken aan het plaatsen van extra windmolens en zonneweides, want kernenergie en schaliegas blijven helaas voorlopig uit den boze. Hoe mooi het stoppen met biomassa lijkt, ook voor de critici van het klimaatbeleid zal dit negatief uitpakken.

Inzending, naar aanleiding van onze uitzending. Door Sonny Spek, ex-FvD'er

Vrijdagavond heb ik zuchtend de uitzending van Thierry Baudet bij Tom Staal in het ‘GSTV Coronacafé’ bekeken en ben enigszins geschrokken van een tweetal uitspraken die werden gedaan. Ik weet uit mijn tijd bij Forum dat een hoop leden zenuwachtig werden bij televisie-uitzendingen en vooral hoopte dat hij niet uit de bocht zou vliegen. Vrijdagavond leek helaas weer zo’n uitzending te worden, want het ging onder andere over de rol van de journalistiek als controlerende macht en het befaamde ‘cultuurmarxisme’ onder de ambtenarij. Hij stelde:  

‘We zitten gewoon in een bepaalde situatie waarin de cultuurmarxistische linkse mainstream, van VVD en CDA tot en met D66, GroenLinks, PvdA en SP ... Allemaal min of meer allemaal hetzelfde willen, namelijk de vernietiging van Nederland. Massa-immigratie, klimaat, EU en al die andere dingen. Ze hebben alle dagbladen, ze hebben de NPO, ze hebben alle subsidiecircuits, alle musea, alle universiteiten, de hele ambtenarij, de hele rechterlijke macht…Dat is de situatie.’ (Fragment hierboven)

Veel van u zullen het hier mee eens zijn, want de ‘universiteiten zijn toch ook overwegend links? De publieke omroep laat toch ook een overwegend links geluid horen?’. Het is echter belangrijk om te beseffen dat Baudet hier weer een stukje verder gaat dan zijn eerdere uitspraken en dit niet alleen kritiek is op een bepaalde vooringenomenheid. Niet alleen stelt hij dat ze ‘volledig’ worden gecontroleerd door ‘linkse partijen’, maar hij trekt het ook breder door te stellen dat zij doelbewust bezig zijn ‘Nederland te vernietigen’. Kritiek op universiteiten die enkel en alleen een bepaalde politieke richting uitdragen is terecht, maar in zijn uitspraken wordt de nuance wederom volledig verloren en komt er geen oplossing naar voren. Daarnaast betrekt Baudet nu ook ‘alle dagbladen’ en ‘de hele ambtenarij’. Zijn De Telegraaf en Het Financieele Dagblad nu ook al bezig om Nederland te vernietigen? 

Is kritiek op de ambtenarij dan onbegrijpelijk? Nee, uit onderzoek blijkt dat een relatief groot deel van de ambtenaren in Nederland stemt op linksgeoriënteerde partijen en dit kan mogelijk invloed hebben op de uitwerking van beleid (hetzij dit in grote mate niet bewezen is). Het is echter een verschil of een fractievoorzitter in de Tweede Kamer stelt dat op dit punt verbetering moet komen door bijvoorbeeld de uitvoering van beleid beter te controleren of de sollicatieprocedure voor topambtenaren transparanter te maken, of dat hij stelt dat de ‘gehele ambtenarij bezig is om Nederland te vernietigen’. Niet alleen ontbreekt hier het volledige verhaal, maar is het ook nog eens buitengewoon beledigend voor veel ambtenaren die zich hard inzetten om gemeenten, provincies en het Rijk draaiende te houden. Het is een Nederlands Kamerlid onwaardig en moet dan ook in die hoedanigheid worden afgekeurd.